En dan is daar DE datum waar we al die weken naar hebben toegeleefd: de uitgerekende datum. 18 februari is de datum waar we als gezin al weken naar uitkijken. Nadat de laatste bevalling van Daley met 39 weken en 6 dagen was, had ik toch ergens het gevoel dat ik nu ook weer eerder zou gaan bevallen. Maar niks is minder waar…..de baby zit nog lekker warm binnen met 40 weken.

Iedere dag word een beetje zwaarder, iedere dag steeds een beetje meer pijntjes. Vooral in de avonden voel ik van alles in mijn buik en steeds hoop ik dat het deze nacht dan echt zal gaan beginnen!! Maar dan word ik in de ochtend wakker en is er weer niks aan de hand hihi. Op zich slaap ik ook nog best goed. Ik word hoogstens 2 of 3 keer per nacht wakker om te plassen, maar verder slaap ik best goed.

Afgelopen woensdag dacht ik echt even dat het zou gaan beginnen. Deze ochtend heb ik het hele huis van boven naar beneden schoongemaakt, lang leve de nesteldrang! Rond een uurtje of 12 wilde ik gaan douchen en toen dacht ik dus echt vruchtwater te verliezen. Ik had gelezen dat je dan op je hand moet blazen en als het dan weer gaat lopen dat het dan vruchtwater is. Het proberen waard dacht ik…en jahoor weer! Het was wel geel, dus dacht meteen het zal wel urine zijn… Na het douchen nog een uurtje was gevouwen en opgeruimd en toen ging ik toch weer twijfelen. Voor de zekerheid toch maar even het ziekenhuis gebeld.

Zij wilden toch dat ik even langs zou komen, want het kon ook zo zijn dat de baby in het vrucht water had gepoept. Daar aangekomen kreeg ik een CTG scan. En al snel nadat ik aan de CTG lag kreeg ik om de zoveel minuten pijnlijke harde buiken. De verpleegster grapte nog je gaat toch niet stiekem bevallen he?? Dus ik dacht het gaat nu echt doorzetten! Na een uurtje wilde ik van de CTG af, want ik moest heel nodig plassen. Nadat ik ervan af was, heb ik geen harde buik meer gehad, heel gek! De verloskundige vertelde later dat het ook zo kon zijn dat de baby de CTG niet fijn vond en ik daardoor harde buiken kreeg. Helaas dus vals alarm! Ook bleek het niet zo te zijn dat ik vruchtwater had verloren. Wel kon de gynaecoloog zien dat ik al wat centimeters ontsluiting had, maar hij ging niet kijken hoeveel , want dit wil niet veel zeggen bij een zesde zwangerschap. Maar het zou zeker niet lang meer duren.

Inmiddels zijn we weer 5 dagen verder en helaas ben ik nog niet bevallen. Maar het kan inderdaad niet heel lang meer duren. In ieder geval niet langer dan 2 weken hihi. De afgelopen week was Faylin heel erg ziek:hoge koorts, hoofdpijn, buikpijn. Even daarna begon Johan, maar gelukkig maar 2 daagjes en vannacht is Daley begonnen. Hele hoge koorts ook. Ik hoop dat iedereen beter is, wanneer de baby word geboren. Wellicht wacht hij daarop:-]

De kinderen worden ook echt met de dag ongeduldiger. Daley wil steeds met mijn buik knuffelen en roept dan; baby, kom je er nou uit?? Faylin wil het liefst de hele dag aan me hangen en is extra lief voor me. Owen zegt ook steeds dat hij heel zenuwachtig is. Jamie laat het niet heel erg blijken, maar vind het ook zeker spannend! Het is zo leuk dat ze nu weer een stuk ouder zijn en alles nog veel bewuster meemaken. Zo mooi om dit met zijn allen te beleven.

Vandaag heb ik weer bitter lemon gedronken en het hart van een verse ananas gegeten. Johan en de kinderen zorgen goed voor me. Ook heb ik een wandeling gemaakt naar een vriendin. Baat het niet, schaadt het niet……meer dan dat en afwachten kunnen we niet doen.

Mijn volgende blog zal hoogstwaarschijnlijk verschijnen wanneer de baby er is. Ik hoop snel weer de oude te zijn na de bevalling en dan hoop ik meer leuke blogs te schrijven. Ik vind het superleuk om te doen, maar ben er vaak te moe voor……zouden jullie het leuk vinden als ik vaker schrijf??

6 comments

  1. Zeker leuk om jou verhalen te lezen je schrijft heel leuk heel veel succes met de laatste loodjes en een hele goede bevalling xxx

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *