Geen roze wolk in de kraamweek

Na twee jongens werd ik op 4 december 2009 moeder van een meisje. We noemden haar Faylin. Na twee zonen, een dochter! Toch bleek helaas al snel dat er helemaal geen sprake was van een roze wolk in deze kraamweek.

Roze wolk in de kraamweek

Het was best een heftige bevalling geweest, maar wat was ik gelukkig toen ik mijn kleine meisje in mijn armen hield. Wat een mooi meisje en helemaal gezond. Ook na deze bevalling was ik binnen drie uurtjes gewoon weer thuis. Supergelukkig! Ook de jongens waren zo blij om hun zusje eindelijk vast te mogen houden. Alleen maar geluk en liefde. Ik dacht dat niks dit geluk en deze roze wolk meer in de weg kon staan….

Geen roze wolk

Helaas kon dat wel….. De dag daarna, op 5 december kregen we een telefoontje van de moeder van mijn man (inmiddels ex-man) dat zijn vader die nacht onwel was geworden en door de ambulance was opgehaald. Toen ik dit voor het eerst hoorde, dacht ik nog dat het allemaal wel mee zou vallen. Mijn ex ging naar zijn moeder en ik was alleen thuis met de kinderen en de kraamhulp. Ook deze keer hadden we  gelukkig weer een superlieve kraamhulp. In de avond kwamen mijn ouders om samen met de kinderen en mij sinterklaasavond te vieren. Mijn ex belde dat het toch wel ernstiger was dan gedacht en dat hij daar nog niet weg kon gaan. Verschrikkelijk!

Verstand op nul in de kraamweek

Verstand op nul en sinterklaas vieren met de kinderen alsof er niks aan de hand was. Dit wilde ik graag voor de kinderen. Al snel bleek dat het helemaal niet goed ging met de vader van mijn ex en dat hij het niet zou gaan halen. Daar dender je dan van je roze wolk af!! Wat een ellende!! Van heel gelukkig zijn naar heel ongelukkig zijn in een dag. Het was verschrikkelijk voor de familie. Ik beleefde alles echt in mijn eigen bubbel. Mijn kraambubbel. De dag daarna kon iedereen afscheid van mijn schoonvader komen nemen. Ook ik wilde erheen. Pas twee dagen geleden bevallen ben ik dan toch gegaan. En dan heb ik ook nog claustrofobie, dus ik ging echt niet de lift in!! Dus ¨gewoon¨ als kraamvrouw even tien trappen beklommen….maar ik vond het toch wel heel fijn dat ik even afscheid had kunnen nemen.

Kraamtranen

De dagen daarna heb ik echt als in een roes beleefd. Faylin moest aangegeven worden bij de gemeente en dit deed mijn ex uiteraard wel, maar wel met enige tegenzin. Dit is natuurlijk op dat moment heel logisch, maar het deed mij als kraamvrouw heel erg veel verdriet. Ik wilde genieten van mijn mooie meisje! Uiteraard begreep ik al het verdriet van de mensen om me heen, maar het deed me ook veel pijn dat er nu zo weinig aandacht ging naar mijn mooie meisje. Vrouwen hebben in hun kraamtijd natuurlijk altijd wel last van kraamtranen, maar ik had ze de hele dag geloof ik……

Een hele lieve kraamverzorgster

Er moest heel veel geregeld worden. Ik zie me nog staan in mijn badjas. Ik voerde het ene na het andere telefoongesprek over de uitvaart. De kraamverzorgster heeft ons deze periode heel goed geholpen. Uiteraard hield ze Faylin en mij goed in de gaten, maar ze heeft ons vooral heel goed geholpen met het regelen van de uitvaart. Hoe bizar dit ook mag klinken. Echt een topper van een kraamverzorgster was het! Ze zei ook meerdere malen dat de meeste kraamverzorgsters hun eerste gezin nooit vergeten, maar zij niet haar eenentwintigste. (dat waren wij)

Geboortekaartje

Het geboortekaartje wil ik normaal gesproken altijd zo snel mogelijk de deur uit hebben, maar deze keer heb ik de kaart na een week even snel gemaakt. We hadden er eentje klaarstaan waar alleen nog een foto op moest. Daar heb ik snel een foto aan toegevoegd en verstuurd. Als ik nu naar de kaart kijk, snap ik niet hoe ik deze foto heb uit kunnen kiezen. Het was niet de mooiste foto voor op een geboortekaartje. Daaruit bleek ook weer dat ik met mijn hoofd heel ergens anders was in die tijd.

Uitvaart

Na acht dagen sloten we de kraamweek af en twee dagen daarna zaten we in de aula van het uitvaartcentrum om afscheid te nemen van mijn schoonvader. Dit was erg heftig! Ik vond het ook heel heftig om mijn baby na acht dagen al bij mijn ouders achter te moeten laten. Al was dit maar voor een paar uurtjes. Elk uurtje zonder je pasgeboren baby is te lang. In ieder geval was dit voor mij echt veels te snel. Het was niet anders.

Postnatale depressie

Een kraamweek en kraamtijd hoort echt een van de mooiste periodes in je leven te zijn, maar helaas is dit niet altijd het geval. De verloskundigen hielden mij ook extra goed in de gaten. Ik heb begrepen dat als een kraamvrouw zoiets heftigs meemaakt in de kraamtijd er veel meer kans is op een postnatale depressie. Godzijdank is dit mij bespaard gebleven. Echter heb ik in de periode daarna er nog wel veel last van gehad. Geen postnatale depressie, maar wel zwaar overspannen door alle emoties tegelijkertijd in een korte periode.

Mijn omgeving

Een kraamweek hoort gewoon heel mooi te zijn en dit werd nu overspoeld door verdriet. Ook de mensen om ons heen wisten niet hoe hiermee om te gaan. We kregen nauwelijks kraamvisite en telefoontjes. Ik snap het ook wel enigszins.  Mensen weten niet wat ze moeten zeggen of doen. Dus doen of zeggen ze vaak maar niks. Dit heeft me wel veel verdriet gedaan. We kregen ook veel minder felicitatiekaartjes voor de geboorte van Faylin. In plaats daarvan stonden er wat rouwkaartjes op de kast.

Heftige periode

Deze heftige periode heeft mij heel veel gedaan. Uiteraard heb ik na de heftige weken wel nog geprobeerd heel veel van Faylin te genieten. Maar het zal voor mij altijd een gemis blijven, dat ik bij mijn enige dochter geen onbezorgde kraamweek had waar ik ultiem van kon genieten. Helaas is het niet anders. Het leven loopt niet altijd zoals wij willen.

Zijn er meer moeders die een heftige kraamtijd hebben meegemaakt? Hoe gingen jullie hiermee om?