Categorieën
Baby Home Mama Persoonlijk Zwanger

Het kiezen van een voornaam

Kiezen van een voornaam
Blog-het kiezen van een voornaam

Vanaf het moment dat je een positieve zwangerschapstest in je handen hebt, begin je ook met het zoeken naar een mooie naam voor de baby. Sommige ouders weten al meteen wat ze willen en andere ouders weten maar niet welke voornaam ze moeten kiezen. Maar uiteindelijk komt het altijd goed. Iedere baby die geboren wordt, krijgt immers een naam. Maar waarom is deze naam het uiteindelijk geworden? In deze blog kun je lezen hoe mijn kinderen aan hun namen zijn gekomen. Veel leesplezier!

Jamie

Dit is meteen de moeilijkste, want ik weet niet meer zo goed hoe we op de naam Jamie zijn gekomen. We zagen deze naam ergens en mijn ex-man en ik vonden het meteen een leuke naam. We hadden deze naam al vroeg in de zwangerschap, voordat we wisten dat het een jongetje werd. We hadden geen meisjesnaam, dus dit moest zo zijn!

Owen

Mijn ex-man kwam met deze naam, van de voetballer Michael Owen. Ik had de naam Owen al eens voorbij zien komen op de babysite en sprak me toen al aan. En niet onbelangrijk, net als Jamie, een Engelse naam.

Faylin

Na twee jongens, een meisje! Vanaf het begin had ik de naam Chelsea in gedachten, maar al snel bleek ik deze naam overal te horen. Ik ging op zoek naar een originelere naam. Op internet kwam ik de naam Caylin tegen. Deze sprak me gelijk aan, maar de afkorting word Cay (Gay) en dat vond ik toch geen succes. Ik heb toen iedere willekeurige letter ervoor geplakt en kwam al snel op Faylin. Ook mijn ex-man vond dit meteen een mooie naam.

Roan

Toen ik voor de eerste keer zwanger was van Johan, kwamen we samen op deze naam. Het is een combinatie van Robert en Johan. Robert is de naam van de overleden broer van Johan. Dit vonden we zo mooi! Helaas had Roan een aandoening die niet met het leven verenigbaar was. De geboorte en het verlies van onze Roan, kun je lezen in mijn eerder verschenen blog.

Daley

De naam Daley hoorde ik uiteraard het eerst via Daley Blind van Ajax. Eerst vond ik het nog een gekke naam, want wie noemt zijn kind nou “dagelijks”? Maar sinds ik zwanger was van Daley, moest dit de naam zijn. Johan had de naam Davey in zijn hoofd en tot het einde van de zwangerschap was dit een discussiepuntje. Uiteindelijk hebben we lootjes getrokken met de kids, zonder dat ze de naam zagen. En Johan won en gelukkig vond ik deze naam ook echt wel leuk, maar net iets minder. Toen hij werd geboren en de verloskundige vroeg; “hoe gaat hij heten?”, antwoordde Johan meteen: ”Daley”. Dus alsnog gewonnen!!

Marley

Toen ik zwanger was van Marley, vond ik het echt moeilijk om een mooie naam te vinden. Een Engelse, mooie naam, die ook nog bij de andere namen moest passen natuurlijk! Johan kwam al vrij snel met Marley. Hij houdt van de muziek van Bob Marley. En daarmee is ook weer een link naar Ajax, want bij iedere wedstrijd word zijn liedje in het stadion gedraaid. Ik vond de naam meteen goed passen bij de andere namen. Ik twijfelde nog wel even, omdat Marley ook een meisjesnaam is. Maar uiteindelijk voelde ook ik dat dit de naam moest worden.

Hoe zijn jullie op de naam/namen van jullie kind of kinderen gekomen?

Categorieën
Persoonlijk Vriendin

Stoppen met mijn werk als gastouder

Blog waarom ik minder ben gaan werken als gastouder
Werken als gastouder.

Na een paar weken twijfelen, nam ik in oktober toch echt mijn besluit: Ik ga stoppen met mijn werk als gastouder. Ik vond het een hele moeilijke beslissing, maar nadat ik deze beslissing had genomen, voelde ik me direct opgelucht. Dit bevestigde nog eens, dat dit voor mij nu echt de juiste keuze is geweest.

Gastouder worden

Begin 2018 nam ik het besluit, dat ik wilde gaan werken als gastouder. Van kleins af aan wilde ik altijd al gaan werken met kinderen. Hier heb ik ook al eens een blog over geschreven. Met de gezondheid van Johan ging het in 2018 al jaren niet zo goed, waardoor hij niet kon werken. Het lukte hem ook niet om in zijn eentje voor vier kinderen te zorgen, dus kon ik helaas ook niet aan het werk. Dus dit leek de ideale oplossing, ik kon werk doen wat ik altijd al wilde en ik was er ook voor mijn eigen kinderen.

Opleiding tot gastouder

Om als gastouder te mogen werken, heb ik wel eerst een diploma en een kinder EHBO certificaat moeten behalen. In een paar maandjes tijd heb ik beide weten te behalen via 4kids. Na een huisbezoek/inspectie van de GGD kon ik aan de slag.

Aan het werk als gastouder

De eerste maanden, genoot ik van mijn werk als gastouder. Ik vond het heel fijn om thuis te zijn en toch ook te kunnen werken. Ik vond het heel gezellig om er een paar kindjes per dag bij te hebben. We gingen er lekker op uit en deden leuke dingen en ook mijn eigen kinderen vonden het gezellig. Vooral Daley vond het heel leuk, hij had nu altijd wel iemand om mee te spelen.

Zwanger en werken als gastouder

Tijdens mijn eerste maanden als gastouder was ik zwanger en op het laatst natuurlijk hoogzwanger. Ik besloot geen zwangerschapsverlof op te nemen. Alleen in de kraamweek was ik vrij. Daarna ben ik meteen weer aan de slag gegaan. Dat voelde toen heel goed, maar ik denk toch dat ik daardoor uiteindelijk vermoeider ben gebleven.

Stoppen met werken als gastouder

In oktober 2019 was ik ruim een jaar werkzaam als gastouder en ik merkte dat ik steeds minder zin had om aan de dag te beginnen. Ik was heel erg moe en vond het werk dat ik deed, steeds minder leuk. Met deze klachten ben ik terecht gekomen bij een maatschappelijk werkster. Zij heeft mij geholpen om stappen te zetten naar meer geluk, om het zomaar te zeggen. Ik ben eerst begonnen met minder werken. Eigenlijk bleek al snel, dat dit voor mij niet werkte en in oktober heb ik het besluit genomen om definitief te stoppen.

Mijn redenen om te stoppen als gastouder

  1. Mijn lichamelijke vermoeidheidsklachten
  2. Mijn mentale klachten, niet meer happy zijn met wat ik deed
  3. Combinatie met mijn grote gezin was pittig
  4. Weinig tijd voor mezelf
  5. Privacy
  6. De kinderen vonden het ook niet altijd leuk meer
  7. Geen pauze
  8. Geen collega’s
  9. Altijd thuis
  10. Te groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Uitgelicht

Als de oppaskindjes weg waren, dan waren er uiteraard nog mijn eigen kinderen die aandacht wilden. En dit probeerde ik dan ook nog eens te overcompenseren. Ik vond het heel moeilijk om hier een balans in te vinden en hierdoor had ik ook nog maar heel weinig tijd voor mezelf.

Ik zat elke dag in de kinderen en ik had bijna geen momentje van rust voor mezelf. Als alleen mijn eigen kinderen thuis waren, kon ik mezelf toch wel eventjes terugtrekken, maar als er oppaskindjes waren, uiteraard niet.

Ik had dus nooit pauze, als niet alle kinderen tegelijk sliepen. Ik vond het ook zwaar dat als een kind zijn dag niet had, ik niet tegen een collega kon zeggen, neem het even van me over, al is het maar vijf minuutjes.

Ook had ik het me voorgesteld dat ik lekker met de kindjes op pad ging. in de praktijk was er altijd wel eentje aan het slapen en kwam het daar bijna nooit van.

Verder had ik echt een te groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hoe makkelijk ik bij mijn eigen kinderen ben, zo moeilijk was ik bij de oppaskindjes. Ik zag echt overal gevaar in! Ik voelde echt heel sterk de verantwoordelijkheid voor de oppaskindjes.

Ik vind het jammer dat het werken als gastouder niet is gelopen, zoals ik had verwacht. Maar ik had het ook zeker niet willen missen! Ik heb er een hoop van geleerd: contact met mensen, voor mezelf opkomen en een eigen bedrijfje runnen.

Liefs Tamara

Categorieën
Home Trouwen Vriendin

Wie neem je mee bij het uitzoeken van je trouwjurk?

Het uitzoeken van je trouwjurk, is natuurlijk een heel speciaal moment. Dit kun je uiteraard alleen doen, maar het is een stuk gezelliger, als je je moeder en/of vriendinnen mee neemt bij dit moment. Buiten het feit dat dat het een stuk gezelliger maakt, is het ook heel fijn om de mening van de mensen die je lief hebt te horen.

Wie ik meenam bij het uitzoeken van mijn trouwjurk

Op het moment dat ik besloot om mijn trouwjurk in een winkel uit te gaan kiezen, stond voor mij meteen vast dat ik hiervoor mijn moeder en mijn tienjarige dochter zou vragen. Deze keer wilde ik ook vriendinnen erbij hebben. Ik koos voor mijn vriendinnen Bianca en Jenneke. Bianca is eveneens één van onze ceremoniemeesters en ik ken haar al meer dan tien jaar. Jenneke ken ik ook al een jaar of tien en zij is een paar jaar geleden ook voor de tweede keer getrouwd.

Waarom ik deze vier mensen meenam

Het spreekt voor zich dat ik mijn moeder meenam, omdat ze mijn moeder is en Faylin, omdat ze mijn dochter is. Deze twee mensen spelen sowieso een grote rol in mijn leven, dus wilde ik hun er heel graag bij hebben. Ik heb voor Bianca en Jenneke gekozen, omdat zij twee goede vriendinnen van me zijn en we hebben met veel dingen wel dezelfde smaak. En uiteraard ook, omdat het altijd gezellig is met hun!

Droomtrouwjurk gevonden

Met behulp van deze lieve mensen om mij heen, is het me gelukt om mijn droomjurk te vinden. Al moet ik zeggen, dat mijn mening uiteraard wel het zwaarste telde hihi. Ik denk dat het belangrijk is dat je goed naar je gevoel luistert. Ik heb meerdere goede vriendinnen, maar deze twee vriendinnen wilde ik hier het liefste bij hebben. Dit voelde goed en dat is het belangrijkste. Ik heb nog even getwijfeld om meer vriendinnen mee te nemen, maar daar heb ik toch vanaf gezien. Meer mensen, meer meningen en dan wordt het teveel voor me. Maar daarin is iedereen anders.

Wie nam jij mee bij het uitzoeken van je trouwjurk?

Categorieën
Home Mama Persoonlijk

Mevrouw, uw kind is niet op school.

Mevrouw, uw kind is niet op school

Niet op school?!

Gisteren was ik aan het werk en rond drie uur was ik nietsvermoedend aan het genieten van mijn koffiepauze, toen plots mijn telefoon ging. Het bleek de meneer te zijn van de verzuimadministratie van de middelbare school van de oudste jongens: Goedemiddag mevrouw, uw zoon Jamie is niet in de klas verschenen tijdens het zesde lesuur.

Jamie, niet in de klas verschenen?!

Hij vroeg mij of ik het wilde laten weten als het me was gelukt om hem te bereiken. Uiteraard heb ik direct Jamie op zijn telefoon gebeld, maar deze werd niet opgenomen. Daarop besloot ik Johan te bellen, want ik moest immers weer aan het werk. Toen Johan hoorde dat de school had gebeld met het bericht dat Jamie niet meer op school was, heeft hij zijn klant afgemaakt en is hij daarna direct naar huis gegaan. Zoals jullie wellicht weten is Johan zelfstandig glazenwasser en heeft hij hierdoor de mogelijkheid om dit te kunnen doen. Ik was gewoon aan het werk, maar ging na een halfuurtje wel weer even kijken op mijn telefoon of Johan al iets van Jamie had vernomen. Er spookten immers toch de gekste dingen door mijn hoofd!!

Foutje!

En gelukkig had Johan al iets vernomen van Jamie, maar ook van school. Ze hadden een foutje gemaakt! Vorige week heeft Jamie moeten kiezen tussen de keuze vakken Biologie en NASK en hij heeft besloten om het vak Biologie te laten vallen. Hij was dus wel aanwezig op school, maar niet bij het vak Biologie. Johan en ik waren inmiddels wel weer een paar jaar ouder haha!

Niet de eerste keer

Nadat dit was gebeurd, realiseerde ik met dat dit niet de eerste keer was dat er een fout was gemaakt. Toen Jamie sportdag had in de eerste klas, werden we ook eens gebeld dat Jamie hier niet bij aanwezig was. Hij moest zich melden bij een midgetgolf baan en hij was daar niet op komen dagen, volgens de school. We kregen Jamie niet te pakken en omdat we toch nog daar in de buurt moesten zijn, zijn we naar die midgetgolf baan gereden. Daar aangekomen stond Jamie doodleuk te midgetgolfen en hij keek ons echt heel verbaasd aan. Hij verwachtte niet ons hier te treffen. De leraar die daar aanwezig was, had overigens gewoon doorgegeven dat Jamie aanwezig was. Heel gek! Daarna is het nog twee keer voorgekomen in de afgelopen twee jaar. En toch schrik ik ieder keer weer, als ik word gebeld.

Hebben jullie dit ook weleens meegemaakt?

Categorieën
Home Kinderen Persoonlijk

Stiefvader, ik ga je papa noemen

Foto bij blog stiefvader of bonusvader
Stiefvader of bonusvader

De eerste ontmoeting

Het is augustus 2013 en Johan en ik besluiten, dat het na twee maanden daten, nu toch echt wel de hoogste tijd is om hem voor te stellen aan mijn kinderen. Vantevoren heb ik ze uiteraard al voorbereid en ze vinden het superspannend allemaal. Ze gaan immers hun toekomstige stiefvader of bonusvader ontmoeten. We hebben besloten om een paar uurtjes naar Stadslandgoed de Kemphaan, hier vlakbij te gaan. Het wordt een hele gezellige middag en de kinderen vermaken zich prima. Binnen de kortste keren zit Faylin op de nek van Johan. Ze is dan nog maar drie en een half jaar oud en geniet van alle aandacht. Er is meteen een klik tussen deze twee. Ook de twee oudste kinderen zijn vanaf het begin gek op Johan.

Stiefvader of bonusvader

Vanaf die dag noemen de kinderen Johan bij zijn naam. Ze hebben immers contact met hun biologische vader, dus dit is niet meer dan logisch. Tegen andere mensen hebben ze het over hun stiefvader. Al vind ik dat bonusvader iets vriendelijker klinkt, maar stiefvader is natuurlijk ook goed. Het gaat er niet om hoe je iemand noemt, maar hoe de band is. Na een paar maanden gaan we samenwonen en uiteraard is het voor iedereen soms even wennen, maar meestal hebben we het heel gezellig samen en de kinderen zijn blij en gelukkig dat er weer een man bij ons woont. En het is natuurlijk extra fijn dat dit ook nog een lieve, zorgzame man is die altijd voor ze klaarstaat.

Foto bij blog stiefvader of bonusvader
Stiefvader of bonusvader?

Stiefvader en bonusvader wordt al snel vader

Inmiddels maakt Johan alweer bijna zeven jaar deel uit van het leven van Jamie, Owen, Faylin en mij en hebben ze er twee broertjes bij. Eigenlijk drie, want de eerste zwangerschap hebben we helaas af moeten breken. Hier heb ik al eens eerder een blog over geschreven. We vormen inmiddels een heel hecht gezin. De kinderen noemen Johan nog steeds bij zijn naam, maar naar anderen toe hebben ze het gewoon over hun vader. Hun redenatie is, dat ze niet altijd zin hebben om alles uit te leggen en ze beschouwen Johan ook echt als hun vader.

Stiefvader, bonusvader, vader en gewoon mijn papa

Uiteraard hebben de oudste kinderen het wel over papa, als ze met Marley en Daley zijn, maar als ze Johan echt roepen dan noemen ze hem nog steeds bij zijn naam. Dit zal vooral zo zijn, omdat dit een gewoonte is. Johan vindt dit ook echt geen enkel probleem. Ze moeten vooral doen waar zij zich goed bij voelen. Een paar maanden geleden kwam Faylin uit zichzelf naar ons toe en ze gaf aan dat ze Johan heel graag vanaf NU papa wilde gaan noemen. Wij steunden haar daarin, omdat het haar keuze was. Inmiddels zijn we dus een paar maanden verder, maar ze zegt nog steeds Johan. Een paar keer per maand geeft ze aan dat ze het nu echt wil gaan doen. Ze is zo gewend om al bijna zeven jaar lang Johan te zeggen, dat die gewoonte er niet zo makkelijk uit te halen is.

En dat maakt ook helemaal niks uit. Wat ze doet, is goed. Het gaat om de liefde van ons gezin en niet om hoe we elkaar noemen.

Hoe noemen jouw kinderen jouw nieuwe partner??

Categorieën
Home

Halloweenbloghop

Dit is de allereerste keer dat ik meedoe met een bloghop en dit is ook nog eens mijn allereerste echte winactie. Lees snel verder!


Wat is een bloghop?

Een bloghop is letterlijk hoppen van blog naar blog. Met deze bloghop doen er tien blogs mee en iedere blog verwijst je naar de blog ervoor en de blog erna. Op deze manier kun je diverse blogs ontdekken. En het allerleukste is dat je op al deze blogs nu kunt meedoen aan een winactie. Dus zo maak je extra veel kans op leuke prijzen!

Halloweenbloghop

Deze halloweenbloghop is georganiseerd door Ingrid van Blogsbyingrid. De blog van Ingrid is ook de blog die na mij komt bij deze bloghop. Een persoonlijk blog over haar gezin, kids(fashion), gezond en lekker eten, beauty en lifestyle. Zeker even een kijkje nemen!

Mamavriendin

Misschien kom je rechtstreeks op mijn site terecht of je bent hierheen gehopt vanaf de blog Wendy’s leven. Wendy woont samen met haar man en 2 kinderen in een doodgewone stad. In haar blogs neemt ze jullie graag mee in haar leven als moeder en meer…..En uiteraard kun je bij haar ook meedoen aan een leuke winactie. Dus zeker even doorhoppen naar haar blog!

Voor het geval je het nog niet doorhad;-), je bent nu op de blog van mamavriendin terecht gekomen. Dit is hoe ik mijn blog heb genoemd, omdat ik niet alleen mama ben, maar ook nog probeer een goede vriendin te zijn voor de mensen om me heen, maar vooral ook voor mezelf. Ik ben Tamara, 39 jaar oud. Ik woon samen met Johan en onze vijf kinderen in alle leeftijden; van baby tot puber! Op deze blog neem ik jullie mee in ons leven met vele persoonlijke verhalen. De blog over het verlies van ons kindje Roan in 2014 word veel gelezen. Maar ook mijn andere persoonlijke blogs worden vaak gelezen, zoals ons verhaal, mijn kraamweek was een hel en uiteraard het aanzoek. Afgelopen Juni heeft Johan mij namelijk ten huwelijk gevraagd op een wel heel speciale manier. Dus neem snel een kijkje op deze blog, als je hier meer over wilt lezen!

Winactie

Afgelopen week heb ik een review geschreven over een heel leuk boekje van Beau-Ann Roelvink. In dit boekje worden vooral drie hoofdonderwerpen besproken: gezond eten, sporten en pesten. Beau neemt je mee in haar leven en beschrijft hoe zij met deze diverse onderwerpen dagelijks omgaat in haar leven. Een boekje vol met inspiratie voor de wat oudere kinderen. Dit boekje is dan ook geschikt voor kinderen vanaf ongeveer zeven jaar. Beau laat met dit boekje inzien dat je echt niet alleen maar streng voor jezelf hoeft te zijn om te bereiken wat je wilt. Het is de balans waar het omdraait!

Dit superleuke boekje mag ik nu aan 1 van jullie weggeven! En het allerleukste is dat Beau speciaal voor de winnaar iets in het boekje zal schrijven.

Omslag boek Net als Beau

Wat moet je doen?

  • Laat in een reactie onder deze blog weten waarom je dit boekje wilt winnen.
  • Voor een extra winkans volg je mij op Facebook en/of Instagram.
  • Het bericht delen op social media zou ik superleuk vinden!
  • De winactie loopt tot en met zaterdag 19 oktober
  • Uiterlijk op maandag 21 oktober maak ik de winnaar bekend op mijn blog!

Deze winactie is gesloten en de winnaar is bekend:

Linda Raaijmakers, Gefeliciteerd! Het boekje komt zsm jouw kant op!

Categorieën
Home Mama Reviews

Review boek; Net als Beau 1.0

Net als Beau 1.0, het boekje van Beau-Ann Roelvink is een mooi inspirerend boekje voor alle kinderen vanaf ongeveer zeven jaar.

Via instagram ben ik een tijdje geleden in contact gekomen met de moeder van Beau. Ik herkende haar van het programma “de opvoeders”, zij was me vooral bijgebleven, omdat ze net als ik in Almere woont. Maar ook zeker doordat ze de kinderen vaak op de grond laat eten, dat kom ik in ieder geval niet dagelijks tegen hihi.

Maar sinds ik haar volg heb ik zoveel respect en bewondering voor haar gekregen. Hoe ze ondanks haar ziekte altijd klaar staat voor haar vier kinderen en dat als alleenstaande moeder! Een prachtig gezinnetje! Hierdoor kwam ik er dus achter dat haar dochter een boekje had gemaakt; net als Beau 1.0. Ik heb deze besteld en was hier zo enthousiast over dat ik haar heb gevraagd of ik er een review over mag schrijven. Met over een paar dagen ook nog een winactie waarmee dit boekje te winnen is.

Omslag boek Net als Beau

Wie is Beau?

Net als Beau is het boekje van Beau-Ann. Beau is de oudste dochter van Mandy en een talentvol, eigengereid en energiek meisje van tien jaar oud. Ze vind het heel belangrijk om gezond te leven, te eten en te sporten. Ze vind het vooral ook heel erg belangrijk dat dit voor iedereen toegankelijk is, daarom gaat de gehele opbrengst van dit boekje naar het jeugdfonds sport en cultuur.

Waar gaat het boekje over?

In dit boekje worden vooral drie hoofdonderwerpen besproken: gezond eten, sporten en pesten. Beau neemt je mee in haar leven en beschrijft hoe zij met deze diverse onderwerpen dagelijks omgaat in haar leven. Een boekje vol met inspiratie voor de wat oudere kinderen. Dit boekje is dan ook geschikt voor kinderen vanaf ongeveer zeven jaar. Beau laat met dit boekje inzien dat je echt niet alleen maar streng voor jezelf hoeft te zijn om te bereiken wat je wilt. Het is de balans waar het omdraait!

Wat vinden wij ervan?

Dit boekje heb ik samen met mijn dochter Faylin gelezen en ze vond het vooral erg leuk om te lezen hoe een leeftijdsgenootje over de verschillende onderwerpen denkt. Ik vind het een leuk en inspirerend boekje en het leest lekker makkelijk weg. Echt een aanrader. Ben jij ook zo benieuwd naar dit boekje en wil je het jeugdsportfonds steunen, dan kun je het boekje hier bestellen.

Informatie

Titel: Net als Beau 1.0

Schrijfster: Beau-Ann Roelvink

Druk: Pumbo

Fotograaf: Rose photography

Categorieën
Home Persoonlijk Vriendin

Waarom ik minder ben gaan werken als gastouder

Blog waarom ik minder ben gaan werken als gastouder
Werken als gastouder.

Twee maanden geleden heb ik dan toch het besluit genomen om minder te gaan werken als gastouder. Dit speelde al een tijdje door mijn hoofd, maar ik wilde mensen niet teleurstellen. Uiteindelijk heb ik dan toch de stap genomen om voor mezelf te kiezen. Dit vond ik moeilijk, maar ik ben nu zo opgelucht dat ik het toch heb gedaan.

Werken als gastouder

Vorig jaar ben ik begonnen met mijn werk als gastouder bij mij thuis. Hier heb ik al eens eerder over geschreven. Ik was net klaar met de opleiding toen ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond. Dit kwam niet heel onverwachts, omdat we heel graag nog een kindje wilden. Maar toch is het altijd weer een verrassing. Ik besloot toen om wel gewoon te gaan starten en rustig te beginnen.

Geen zwangerschapsverlof

Dit liep heel anders. Ik had verwacht dat ouders niet zo snel zouden kiezen voor een zwangere gastouder in verband met enige onzekerheid. Maar dit was niet het geval en de aanmeldingen kwamen binnen. Op dat moment besloot ik om tot het einde van mijn zwangerschap door te gaan met werken. Ik zou geen recht hebben op een uitkering, omdat ik nog maar net begonnen was. Buiten dat, als ik er 16 weken uit zou gaan dan zouden de ouders een andere oplossing gaan zoeken en had ik wellicht geen werk meer. Hier schreef ik al eens eerder over in een andere blog.

Einde zwangerschap

Tijdens mijn zwangerschap heb ik het werk ook helemaal niet als zwaar gevoeld. Ik kon naar mijn idee de wereld aan. Natuurlijk werd het lichamelijk wel iets zwaarder aan het einde van mijn zwangerschap. Gelukkig had ik toendertijd vooral veel BSO kinderen. Dus de lichamelijke verzorging was er dan ook bijna niet. Dat scheelde een hoop.

Na de bevalling

Na de kraamtijd begon ik gelijk weer met werken. Dit vond ik erg leuk en nog steeds voelde het voor mij ook goed en ik was vol energie. Mensen om mij heen waren vol verbazing en daar begreep ik oprecht echt helemaal niets van. Dit stelt toch niks voor?? Dit doe ik toch even??

De klap kwam later

Drie, vier maanden na mijn bevalling was ik steeds zo moe. Ik heb mijn vitaminewaardes laten checken en daaruit bleek dat ik diverse tekorten had. Dit is niet heel vreemd met mijn maagverkleining en gelukkig kan ik deze tekorten met vitaminepillen goed bijslikken. Maar toch bleef ik vermoeidheids klachten houden. De dokter vond dit helemaal niet gek. Ze zei letterlijk dat ze het zwangerschapsverlof niet voor niets hadden uitgevonden. En ze raadde me aan om eens met een maatschappelijk werkster te gaan praten.

Grenzen stellen

Nu ga ik eens in de maand met iemand praten en dit doet me goed. Door haar kwam ik er ook achter dat ik steeds maar over mijn grenzen heen ben gegaan en dat het nu echt tijd word om voor mezelf te kiezen en grenzen te gaan stellen. Het eerst wat ik wilde aanpakken was de hoeveelheid dagen dat ik werkte. Ik was in principe 7 dagen per week beschikbaar. Dit betekende dat we niet al te ver vooruit konden plannen, want er kon eventueel een oppaskindje komen. Eind juli heb ik dan ook besloten om de weekenden en de woensdagen vrij te houden. En dit bevalt me prima!

Werkplezier

Doordat ik deze beslissing heb genomen, merk ik dat ik nu minder vermoeid ben en ook meer plezier heb in mijn werk. Minder werken als gastouder, is voor mij de beste beslissing geweest.

Categorieën
Home Persoonlijk Vriendin

Hoe ik Johan heb ontmoet via een datingsite

Toen ik zeven jaar geleden ging scheiden van mijn toenmalige partner, was ik even helemaal klaar met mannen en vond ik het heerlijk om alleen te zijn. Maar na een klein jaartje begon het toch wel weer te kriebelen en zou ik het toch wel weer heel erg leuk en gezellig vinden om uiteindelijk mijn leven met een nieuwe partner te delen. Maar uitgaan deed ik al een tijdje niet meer, dus ben ik het internet op gegaan. Op zoek naar een datingsite. En niet zonder succes.

Al snel kwam ik erachter dat de mannen die op de gratis datingsites zaten alleen maar op zoeken waren naar 1 ding en dat was in ieder geval geen langere relatie! Dus ging mijn zoektocht verder naar een goede, maar niet al te dure datingsite. Ik kwam al snel terecht bij Lexa. Op deze site kon ik voor maar 17 euro een maand lid zijn. Dit leek me een goed idee, om uit te proberen of het überhaupt iets voor mij was.

De eerste avonden vond ik het superleuk om rond te kijken en allerlei verschillende profielen te bekijken op de datingsite. Er zaten zeker wat leuke mannen tussen, maar nog veel meer niet leuke. Ik heb in die eerste week met een stuk of 4 mannen gechat, maar al snel bleek dat het niet echt mijn ding zou zijn. Ik val op hoe een man zich gedraagt, hoe hij beweegt. Maar ik gaf het nog een kans.

In die eerste dagen werd ik benaderd door ene Johan uit Amsterdam, maar hij had heel vaak avonddienst en overdag was ik natuurlijk met de kids. Dus we hebben wellicht hoogstens 4 keer gechat met elkaar. Zijn foto was heel donker en maakte totaal geen indruk op me. Maar de chats met hem waren wel heel gezellig. Na een maand wilde ik toch gaan stoppen met de datingsite, omdat ik hier niet nog eens 17 euro aan wilde besteden. Op de laatste dag van mijn lidmaatschap stuurde ik een berichtje naar Johan met mijn mailadres. Als hij nog contact met me wilde dan kon hij me een mailtje sturen. Dan was die maand toch niet voor niks geweest. Dat was wat ik dacht hihi.

Eerder dan verwacht stuurde Johan me een mailtje en na een paar dagen over en weer gemaild te hebben, wisselden we telefoonnummers uit. We hebben 2 weken lang dagelijks met elkaar ge-smst. Na 2 weken hadden we het er steeds vaker over dat we wilden afspreken, maar dan wilde ik wel eerst dat we elkaar echt hadden gesproken. Dus in het weekend dat de kinderen bij hun vader waren, zou hij me op vrijdagavond bellen na zijn werk. Die dag was ik heel erg zenuwachtig!! De dag leek niet voorbij te gaan.

Eindelijk was het dan zover: mijn telefoon ging over!! Ik stond nog enkele seconden met de telefoon in mijn hand, help! Hoe zal ik opnemen?? Kan ik überhaupt wel iets uitbrengen?? Okee, er kwam uiteindelijk iets uit mijn mond….maar die stem aan de andere kant van de lijn…..volgens mij was ik daar al verliefd op. Een lekkere stem met een Amsterdams accent. Ik hou ervan! Al snel was het heel vertrouwd en om 4 uur in de nacht hingen we pas op…

Zaterdagavond herhaalde dit zich en had ik dus weer bijna niet geslapen, omdat we maar wilden blijven bellen. Maar we spraken af dat hij me zondag op zou halen hier in de buurt bij een tankstation. Dit vertelde ik aan een vriendin en zij vond het toch wel heel spannend. Ze bracht me naar het tankstation en zou daar blijven staan tot ik werd opgehaald, zodat ze het kenteken kon noteren. Echt superlief! Toen vond ik het maar een beetje onzin, maar het was inderdaad wel een risico.

Johan kwam aanrijden, ik stapte in en keek meteen in de mooiste groene ogen die ik ooit had gezien. Liefde op het eerste gezicht!! We hebben een hele gezellige dag gehad bij een strandje. Onze date begon en eindigde met een heerlijke zoen. En sindsdien waren we al snel onafscheidelijk. Later bleek dat het voor Johan geen liefde op het eerste gezicht was. Maar later sloeg de vonk ook bij hem over! Inmiddels zijn we alweer ruim 6 jaar samen en gaan we op 8 mei 2020 trouwen.

Hoe hebben jullie je partner ontmoet? Ik lees het heel graag in de reacties.

Liefs Tamara

Categorieën
Home Persoonlijk

Bijzonder huwelijksaanzoek

verlovingsring bijzonder huwelijksaanzoek
Mijn verlovingsring

Zondag 16 juni 2019 is een dag die ik niet snel zal vergeten. Op de dag dat we zes jaar samen waren heeft Johan me geheel onverwachts ten huwelijk gevraagd. In die zes jaar tijd is het Johan nooit gelukt om me totaal onverwachts te verrassen, maar na zes jaar is het dan toch gelukt. Een huwelijksaanzoek om nooit te vergeten.

Grappig huwelijksaanzoek

Een paar jaar geleden, terwijl ik aan het werk was, kreeg ik op Valentijnsdag 2017 een filmpje opgestuurd van Johan. Dit was eigenlijk ook al een huwelijksaanzoek. Hij maakte muziek op de roze gitaar van Faylin en zong zoiets van: Tamara, wil je met me trouwen?? Echt heel grappig en superlief, maar ik zag dit huwelijksaanzoek als een grote grap. Sindsdien heb ik geroepen dat als hij wilt trouwen hij toch echt op zijn knieën moet hihi.

Zes jaar samen

Zondag 16 juni 2019 waren we precies zes jaar samen en verraste Johan me in de ochtend met chocolade, een bos bloemen en een hartjesballon. Ik was erg verrast, want dit had ik niet verwacht. Ik had niks voor hem gekocht, alleen in naam van de kids, want het was die dag immers ook Vaderdag. Dus dit vond ik al superlief!

Die middag had Faylin haar jaarlijkse optreden in de schouwburg en we hadden afgesproken dat we daarna met zijn tweetjes uit eten zouden gaan om ons zes jaar samen zijn te vieren. Daar verheugde ik me al de hele week op. Even weer gezellig met zijn tweetjes.

Het optreden van Faylin

Rond half elf werd ik opgehaald door mijn moeder en samen gingen we naar de schouwburg in Almere waar mijn tante ook heen was gekomen om zo met zijn drietjes naar het optreden van Faylin te gaan kijken. Johan bleef thuis bij de kinderen. Doordat hij zo lang is en veel last van zijn benen heeft houdt hij het niet vol om bijna drie uur lang op een stoeltje in de schouwburg te zitten. Hij baalde deze keer wel dat hij toch niet was mee gegaan, omdat Faylin nu ook een stukje vooraan zou dansen in haar eentje.

Deze keer vond ik het dan ook extra spannend voor haar! Na de pauze was het dan bijna zover….en toen was er een stroomstoring….gelukkig was dit na een minuut of tien weer opgelost. En nu was Faylin bijna aan de beurt!!

Daar was ze dan! Ik zag aan haar gezicht dat ze het superspannend vond, maar ze deed het supergoed. Ook het solo stukje ging haar heel goed af. Op het liedje “Leef” van Andre Hazes liep ze met haar groepje in de polonaise het podium af naar achter de coulissen en daarna weer het podium op in de polonaise. Ik was zo gefocust op Faylin dat ik pas door had dat Johan er toen ook bij stond toen mijn moeder riep: Johan!!

Huwelijksaanzoek??

Vanaf dat moment kan ik me echt niet meer zoveel herinneren. Ik was echt in een soort van shock. Dit had ik echt nooit verwacht!! Allerlei emoties tegelijk. Ik ben (blijkbaar) naar het podium gelopen en daar is Johan op zijn knieën gegaan en kwam de vraag! Wil je met me trouwen? Natuurlijk zei ik gelijk JA! Wat een verrassing!

De mensen die mij goed kennen, vroegen allemaal hoe Johan mij het podium op heeft gekregen hihi. Dat is ook zo niks voor mij! Maar Johan kreeg het voor elkaar….en ik had ook niet echt een keus in een zaal met honderden mensen haha. Maar echt een huwelijksaanzoek om nooit te vergeten!

Nog even dit… Faylin wist er ook helemaal niks vanaf. Ze hadden het dansje zo ingestudeerd dat de dansjuf van Faylin achter haar aan de polonaise zou lopen. Zij dacht dus dat de hand op haar schouder van haar juf was. Pas toen Johan begon te praten door de microfoon zag ze hem pas. Het was dus ook nog een heel gedoe achter de coulissen dat Johan en Faylin elkaar niet mochten zien.

We vinden het superlief van Dansstudio Yvette dat Johan dit heeft mogen doen. Ze hebben met hem mee gedacht en hem op die dag ook bij gestaan. Echt superlief! Zonder hen had Johan dit nooit kunnen doen.