De eerste ontmoeting
Het is augustus 2013 en Johan en ik besluiten, dat het na twee maanden daten, nu toch echt wel de hoogste tijd is om hem voor te stellen aan mijn kinderen. Vantevoren heb ik ze uiteraard al voorbereid en ze vinden het superspannend allemaal. Ze gaan immers hun toekomstige stiefvader of bonusvader ontmoeten. We hebben besloten om een paar uurtjes naar Stadslandgoed de Kemphaan, hier vlakbij te gaan. Het wordt een hele gezellige middag en de kinderen vermaken zich prima. Binnen de kortste keren zit Faylin op de nek van Johan. Ze is dan nog maar drie en een half jaar oud en geniet van alle aandacht. Er is meteen een klik tussen deze twee. Ook de twee oudste kinderen zijn vanaf het begin gek op Johan.
Stiefvader of bonusvader
Vanaf die dag noemen de kinderen Johan bij zijn naam. Ze hebben immers contact met hun biologische vader, dus dit is niet meer dan logisch. Tegen andere mensen hebben ze het over hun stiefvader. Al vind ik dat bonusvader iets vriendelijker klinkt, maar stiefvader is natuurlijk ook goed. Het gaat er niet om hoe je iemand noemt, maar hoe de band is. Na een paar maanden gaan we samenwonen en uiteraard is het voor iedereen soms even wennen, maar meestal hebben we het heel gezellig samen en de kinderen zijn blij en gelukkig dat er weer een man bij ons woont. En het is natuurlijk extra fijn dat dit ook nog een lieve, zorgzame man is die altijd voor ze klaarstaat.
Stiefvader en bonusvader wordt al snel vader
Inmiddels maakt Johan alweer bijna zeven jaar deel uit van het leven van Jamie, Owen, Faylin en mij en hebben ze er twee broertjes bij. Eigenlijk drie, want de eerste zwangerschap hebben we helaas af moeten breken. Hier heb ik al eens eerder een blog over geschreven. We vormen inmiddels een heel hecht gezin. De kinderen noemen Johan nog steeds bij zijn naam, maar naar anderen toe hebben ze het gewoon over hun vader. Hun redenatie is, dat ze niet altijd zin hebben om alles uit te leggen en ze beschouwen Johan ook echt als hun vader.
Stiefvader, bonusvader, vader en gewoon mijn papa
Uiteraard hebben de oudste kinderen het wel over papa, als ze met Marley en Daley zijn, maar als ze Johan echt roepen dan noemen ze hem nog steeds bij zijn naam. Dit zal vooral zo zijn, omdat dit een gewoonte is. Johan vindt dit ook echt geen enkel probleem. Ze moeten vooral doen waar zij zich goed bij voelen. Een paar maanden geleden kwam Faylin uit zichzelf naar ons toe en ze gaf aan dat ze Johan heel graag vanaf NU papa wilde gaan noemen. Wij steunden haar daarin, omdat het haar keuze was. Inmiddels zijn we dus een paar maanden verder, maar ze zegt nog steeds Johan. Een paar keer per maand geeft ze aan dat ze het nu echt wil gaan doen. Ze is zo gewend om al bijna zeven jaar lang Johan te zeggen, dat die gewoonte er niet zo makkelijk uit te halen is.
En dat maakt ook helemaal niks uit. Wat ze doet, is goed. Het gaat om de liefde van ons gezin en niet om hoe we elkaar noemen.
Hoe noemen jouw kinderen jouw nieuwe partner??