12 juni 2018
Dinsdagochtend 12 juni was ik aan het werk toen ik me ineens bedacht dat ik vandaag op dag 26 zat van mijn cyclus. De afgelopen maanden had ik een onregelmatige cyclus en mijn langste cyclus duurde 26 dagen. De hele ochtend getwijfeld of ik wel of geen test zou doen, omdat het natuurlijk ook weer een teleurstelling kon zijn. En Johan vond het sowieso totale onzin en geldverspilling. Gewoon wachten tot de cyclus van 28 dagen was zijn mening. Dat is natuurlijk ook het beste, maar daar ben ik veels te ongeduldig voor!
Dus het zal je niet verbazen dat ik vanuit mijn werk gelijk ben doorgefietst naar de action voor een zwangerschapstest en alsof ik het wist zou en moest ik iets kopen voor Johan voor het geval het wel zo was. Bij de H&M vond ik een paar leuke sokjes. Snel naar huis gefietst, Johan begroet en toen gelijk naar boven. In de badkamer heb ik de test alleen gedaan. Normaal gesproken doen we dit altijd samen, maar ik dacht mss is het weer niet zo en dat vind Jo dan echte onzin. Binnen 1 minuut twee dikke vette strepen!!! Meteen naar beneden gerend en de test en sokjes gegeven. Johan keek me aan: Huh?? Ben je zwanger?? Uhmmm ja…ik denk het wel…ja toch?? Op de een of andere manier maken die testen me toch altijd onzeker. En deze keer had ik ook echt nog helemaal geen last van zwangerschapsverschijnselen. Behalve vermoeidheid dan, maar dat heb ik wel vaker. Toen het tot ons doordrong superblij natuurlijk. Johan werd ook emotioneel. Dit kindje zal niet alleen zijn moeder en broer nooit leren kennen, maar ook niet zijn vader. Zijn vader is twee jaar geleden overleden en de zwangerschap van Roan en zwangerschap en geboorte van Daley heeft Johan nog wel met zijn vader kunnen delen. Dit is natuurlijk erg moeilijk voor hem. Ondanks dit proberen we er zoveel mogelijk van te genieten.
